Monoliet vs Microservices: de juiste architectuur kiezen voor uw organisatie

Als je alleen de monolietarchitectuur kent, heb je een soort van onder een steen geleefd. Technologie is tegenwoordig meegeëvolueerd om opkomende zakelijke problemen beter aan te pakken, en nu belooft de microservices-architectuur een snellere time-to-market, zakelijke wendbaarheid en flexibiliteit. Microservices zouden zelfs een drijvende kracht zijn achter digitale transformatie. Toch heeft het monolietsysteem ook zijn voordelen en scenario's.

Een monoliet wordt alleen beschouwd als de traditionele manier om applicaties als een enkele en ondeelbare eenheid te bouwen. Naarmate u nieuwe functies en wijzigingen aan dezelfde codebasis toevoegt, zal deze in de loop van de tijd groeien. De structuur leent zich goed voor kleine teams en biedt voordelen zoals minder operationele overhead en focus. De monoliet heeft meestal een server-side applicatie, front-end gebruikersinterface en een enkele database. Alle functies worden op één plek beheerd en bediend, en dat levert grote voordelen op. 

Voordelen van monolietarchitectuur 

Een monolithische applicatie is eenvoudig te ontwikkelen, testen en implementeren. Na de implementatie pas je het eenvoudig aan op basis van voortdurende wijzigingen. Hoewel dit betekent dat er één storingspunt is tijdens de implementatie, is dit voor de meeste organisaties geen inherent probleem. Omdat alles door dezelfde applicatie gaat, kunnen transversale problemen zoals logging, handling, caching en beveiliging eenvoudig worden aangepakt omdat geheugen, ruimte en bronnen worden gedeeld. De monolithische benadering brengt ook prestatievoordelen met zich mee, aangezien toegang tot gedeeld geheugen sneller is dan bijvoorbeeld interprocescommunicatie (ICP). 

Typische scenario's om met een monoliet te beginnen zijn: 

1. Uw team is klein en bevindt zich in de oprichtingsfase. Een startend team van ongeveer twee tot vijf leden zal een monolietarchitectuur vinden die ideaal is om op te focussen. 

2. Je bouwt een proof of concept. Nieuwe producten zullen draaien en evolueren terwijl u erachter komt wat nuttig is voor uw gebruikers. Hiervoor is een monoliet perfect omdat het een snelle productiteratie mogelijk maakt. 

3. Voorzienbare schaal en complexiteit. Wanneer uw applicatie geen geavanceerde schaalbaarheid vereist en de complexiteit beheersbaar is, dan is een monolithische architectuur de beste weg om naar beneden te gaan. 

De noodzaak van zakelijke flexibiliteit

Tegenwoordig is de wereldwijde handel exponentieel gegroeid, aangezien elk nieuw kanaal een geheel nieuwe markt creëert. Klanten over de hele wereld worden veeleisender. Personalisatie, hoge serviceniveaus en snelle levering zijn slechts enkele van de uitdagingen waarmee verkopers momenteel worden geconfronteerd. Voorlopers willen organisaties snel kunnen aanpassen. 

De Monolithische Architectuur Nadelen

In deze snelle, snelgroeiende marktomgeving worden de tekortkomingen van monolithische applicatiearchitectuur duidelijk: 

1. Hoge mate van softwarecomplexiteit. Een succesvolle applicatie evolueert voortdurend om de veranderende eisen bij te houden. Als gevolg hiervan kunnen deze monolithische applicaties moeilijker te onderhouden worden, laat staan dat ze volledig worden begrepen door de ontwikkelaars die eraan werken. 

2. Geen verantwoordelijkheid. Een grote applicatie loopt het risico gezien te worden als een black-box waar niemand verantwoordelijkheid voor wil nemen. Dit wordt een "grote modderpoel" genoemd en kan individuele ontwikkelaars ontmoedigen om iets aan te raken. 

3. Gebrek aan behendigheid. Bij monolithische applicaties zijn teams meestal gestructureerd volgens hun individuele functies, zoals frontend, backend of database. Wanneer er een verzoek wordt gedaan dat al deze teams raakt, kunnen de resulterende projecten veel tijd in beslag nemen omdat taken door en tussen meerdere verschillende teamleden moeten worden gedeeld. 

4. Structureel risico. In een gecentraliseerde architectuur zijn de afzonderlijke delen sterk aan elkaar gekoppeld en van elkaar afhankelijk. Dit resulteert in een enkel storingspunt dat het hele systeem kan neerhalen. 

5. Inefficiënt testen. Vanwege de enkele storingspunten in deze toepassingen, worden uitgebreide en herhaalde tests cruciaal. Als slechts een klein onderdeel van de applicatie wordt gewijzigd, moet deze in zijn geheel worden getest, ook op functies die niets te maken hebben met de oorspronkelijke wijzigingen. 

6. Geen specialisatie. In een sterk gekoppelde toepassing worden individuele componenten meestal gelijk behandeld met betrekking tot het soort bronnen waartoe ze toegang hebben - ongeacht of een bepaald onderdeel meer of minder CPU, RAM of schijf-I/O nodig heeft. 

7. Schaalproblemen. Bij de meeste monolithische toepassingen is horizontaal schalen de enige optie, wat weer voor veel andere problemen zorgt. Het is begrijpelijk dat bedrijven die worden geconfronteerd met de noodzaak om sneller te handelen en innovatie te stimuleren, manieren proberen te vinden om deze beperkingen te omzeilen. 

Ter redding: voordelen en voordelen van microservices

Een microservices-benadering kapselt elke zakelijke mogelijkheid in individuele services. Elk aanvraagproces functioneert als een aparte, losjes gekoppelde dienst met een eigen logica en database. Updaten, uitrollen, testen en schalen gebeurt apart van elke service. Hoewel microservices de complexiteit van een systeem niet verminderen, maken ze de complexiteit wel zichtbaarder en beter beheersbaar. Afhankelijk van de behoefte kan dezelfde service worden hergebruikt in verschillende bedrijfsprocessen en via talloze kanalen en touchpoints. Door te standaardiseren op contracten via bedrijfsgerichte API's, merken gebruikers geen wijzigingen in de backend. 

In onze blog, Hoe microservices zakelijke wendbaarheid en e-commerce succes mogelijk maken, lees je meer over de achtergrond, uitdagingen en voordelen van microservices. 

Met voorstanders als Netflix, Airbnb, Google, Disney en Amazon hebben microservices momentum en mindshare opgebouwd. Typische best practices voor microservices-architectuur zijn: 

• Afgebakende domeinen. Tijdens de ontwerpfase van de microservices moeten hun grenzen duidelijk zijn, zodat ze kunnen worden afgestemd op de zakelijke mogelijkheden. In domeingestuurd ontwerpen wordt dit ook wel begrensde context genoemd. Hierdoor kunt u voor elk domein de meest efficiënte taal gebruiken. 

• Extreme eisen. Microservices kunnen maximale wendbaarheid, snelheid en schaalbaarheid leveren. Toepassingen met extreme vereisten worden het best bediend met een microservices-architectuur die specifiek op elke service kan worden afgestemd. 

• Expertise op het gebied van microservices. Om met microservices te beginnen, heb je een team nodig met enige ervaring in microservices of gedistribueerd ontwerp. DevOps- en Containers-experts worden geadviseerd omdat deze concepten nauw verbonden zijn met microservices. 

• Complexiteit. Als je een grote applicatie plant met meerdere modules en user journeys die leiden tot een hoge complexiteit, dan is een microservices-architectuur de beste keuze. Het maakt schalen en het toevoegen van nieuwe mogelijkheden veel eenvoudiger. 

De kosten van snelheid en behendigheid: microservices-uitdagingen

Aan de grote namen die pleiten voor microservices en de typische uitgangspunten kun je zien dat de microservices-architectuur geen wondermiddel is. Kies niet voor microservices alleen omdat je ziet dat andere organisaties er succes mee hebben. De microservicebenadering is niet geschikt voor elke zakelijke context en leidt er evenmin toe dat de complexiteit van ontwikkeling en onderhoud op magische wijze verdwijnt. 

Stap terug van het idee dat microservices uw e-commerce een no-brainer maken en overweeg de volgende nadelen van microservices in vergelijking met de monolietbenadering: 

• Transversale zorgen. Elke microservice heeft te maken met een aantal transversale problemen, zoals logging, metrics, statuscontroles, externe configuratie enz. Het is waarschijnlijk dat u hier tijdens het ontwerp niet volledig op had geanticipeerd. U zou de overhead van afzonderlijke modules voor elke zorg kunnen accepteren. Of sluit deze zorgen in een andere servicelaag in waardoor al het verkeer wordt geleid. 

• Hogere kosten. Microservices hebben een hogere werklast voor bewerkingen, implementatie en monitoring. Dit gaat gepaard met hogere operationele overhead. Aangezien services met elkaar communiceren, kan het resulterende hoge aantal externe oproepen leiden tot hogere kosten in verband met netwerklatentie en verwerking. En omdat elke microservice onafhankelijk wordt ingezet en een eigen runtime-omgeving en CPU vereist, is er ook een grotere vraag naar resources. 

• Organisatorische verandering. Elk team moet de hele levenscyclus van een microservice dekken om volledig onafhankelijk te zijn. Van ontwerp en concept, technische beslissingen en implementatie tot operationele operaties en monitoring. Dat vraagt om organisatorische veranderingen, zoals het verplaatsen van competenties en macht van de managers naar de teams. Een DevOps-cultuur, die ook de nadruk legt op automatiseringspraktijken, wordt sterk aangeraden om een microservices-aanpak succesvol aan te passen. 

Eén benadering past niet allemaal

Voor een service-architectuur is de microservices-architectuur steeds populairder geworden. Maar uw eigen zakelijke context, getoetst aan de bovenstaande voor- en nadelen, is essentieel om te beslissen of u met monoliet of microservices moet beginnen. Voor een lichtgewicht toepassing past een monolithisch systeem vaak beter. Voor een complexe, evoluerende applicatie met duidelijke domeinen, zal de microservices-architectuur de betere keuze zijn. De belangrijkste afhaalmaaltijd? Focus niet volledig op de architectuuraanpak, maar op de specifieke noden van uw organisatie. Dat zal u helpen om onnodige complexiteit te verduidelijken en te verminderen en de weg vooruit te helpen als technische beslisser. 

Dit is het derde artikel in onze serie artikelen over evolutionaire architectuur. U kunt op deze pagina diepgaand leren over de onderliggende principes zoals microservices, API, cloud commerce, headless commerce en event-driven architectuur.